Projectie “Een ongewoon gezichtsveld” & ontmoeting met het geluidsteam achter de film
Een film van Boris Van der Avoort (duur: 73 min.)
“Een ongewoon gezichtsveld” is een film die gaat over de relatie mens en dier-insect aan de hand van verhalen, legendes, herinneringen, intieme gevoelens…
Een film die ook vragen oproept:
Waarom worden we zo aangetrokken én tegelijkertijd zo afgestoten door de dierenwereld?
Wat vertelt het ons over onszelf en onze samenleving?
Heeft onze wereld die we kennen via onze zintuiglijke waarnemingen iets gemeen met die van het dier?
Kan de mens het dier-insect écht kennen of er alleen maar over dromen?
Na de filmvertoning zal een ontmoeting met het geluidsteam achter de film plaatsvinden, waarbij je onder meer kennis maakt met het indrukwekkende werk van Céline Bernard, specialiste in geluidseffecten.
“De vertrouwde en toch vreemde wereld van insecten intrigeert me al van jongs af aan. Vandaag besluit ik dus insecten te gaan opzoeken. Ik trek de natuur in en breng er mee naar huis. Ik probeer er zo dicht mogelijk bij te komen aan de hand van een vergrootglas, een microfoon en een camera. Ik wil hun onzichtbare werkelijkheid doorgronden. Hun aantal, diversiteit en alomtegenwoordigheid rondom ons treffen me. Zijn insecten meesters van de aarde en meesters van ons lichaam? Ik word nu eens afgestoten en dan weer aangetrokken.
Ze openen een deur naar de verbeelding, niet zonder enige onrust. Ze oriënteren mijn zoektocht en mijn denken. Ik bestudeer mierenhopen, wespennesten en honingraten… Hoe organiseren die schijnbaar chaotische gemeenschappen zich? Ik vergelijk architectuur van mens en insect.
In mijn zoektocht word ik gevangen door de vlieg, banaal in ons dagelijks leven, maar indrukwekkend in de cultuurgeschiedenis én symbool van ijdelheid. Ik stel me vragen over lijden en vergankelijkheid van het bestaan, over wat dood en afwezig ‘lijkt’ maar dat niet ‘is’… Zoals de wandelende tak, een insect met mimetische eigenschappen dat onbeweeglijk kan blijven zitten, zich camoufleert waardoor we het helemaal niet zien. Het doet me nadenken over de kwetsbaarheid van verschijningen en van mijn eigen zintuigen. Deze reis naar het insectenrijk lijkt hoe langer hoe meer een droom …”